Morgen heb ik geen vader meer.
Zes woorden.
Ogenschijnlijk eenvoudig neergezet op papier.
Niets is minder waar.

Direct al, zodra ik de zes woorden teruglees, knijpt mijn keel samen. ‘Hoe moet dat nou met jou, Wen,’ grapte Don Ron nog een week geleden. ‘Zo vaderloos?’ Hij had zojuist de knoop doorgehakt. Wachten op de pijn, die onvermijdelijk op de loer lag nu de tumoren groeiden? Lijdzaam aftakelen tot er niets meer over was? Dat paste niet bij mijn stoere, sterke vader. ‘Als het té erg wordt, geven jullie mij maar zo’n euthanásie-pilletje hoor,’ verkondigde hij altijd. Met de klemtoon op de laatste a. Je bent een Amsterdammer of niet.

Ik huilde twee uur onafgebroken, na die zogenaamde grap. Want inderdaad: hoe moest dat nou zonder mijn Don Ron? Morgen zal ik het weten. Om drie uur komt een dokter die zijn leven zal beëindigen. Alleen dat klinkt al zo vreselijk fout. Doktoren horen je toch beter te maken?

Vaker dan ooit riep pa: ‘Kijk uit met oversteken’.
Zijn woorden voor ‘Ik hou van je’.

Dat mijn vader nooit meer beter zou worden, wisten we eigenlijk meteen. Als je kanker krijgt is het vaak al spannend of je er ooit vanaf komt. Is het melanoom én al uitgezaaid, ben je simpelweg de lul. Uiteindelijk kregen we nog bijna twee bonusjaren. Een laatste keer vlogen we samen naar Lanzarote, voor de meest luxe vakantie ooit. We aten tongetjes op Marken, in Egmond aan het strand en (uiteraard) bij Smit Bokkum in Volendam. En wat een feest was het bij Ron Blaauw met de hete eieren (sorry pap, ik kan de echte naam niet onthouden). Net voordat alles op slot ging vanwege Corona, straalde pa nog op de première van Hello Dolly. Zo trots als een pauw vertelde hij aan iedereen die het wilde horen dat hij de “volle neef” is van de leading lady. We lieten geen bonusminuut onbenut. En vaker dan ooit riep pa: ‘Kijk uit met oversteken’. Zijn woorden voor ‘Ik hou van je’.

Vanaf morgen komt daar een eind aan. De vier musketiers zijn voortaan met z’n drie. Ron zal weer slechts het Spaanse woord voor rum zijn. Na morgen ben je er niet meer, pap. En ik ben blij voor je, echt waar. Wat er op dit moment met je gebeurt, verdient niemand. Dus ga maar. Slaap, en word weer wakker daarboven. Vier een feestje met al die anderen die je voorgingen, met je eigen vader en moeder. En maak je geen zorgen om hoe het nu met ons moet. Houd ons gewoon een beetje in de gaten, oké?

Behouden vaart, lieve pap. Kijk uit met oversteken.