Dit is gericht aan u.
U ja, meneer die mij vanmorgen uitschold.
Eerst tikte u met een wijsvinger tegen uw voorhoofd.
Nadat ik daarop niet reageerde, stopte u aan het eind van de straat en riep: ‘Achterlijk wijf! Er bestaat helemaal geen Corona. Laat je maar lekker gek maken door Adolf Rutte, achterlijk wijf!’

Ik reageerde niet. Dat doe ik niet meer. De makkelijke weg, is de weg die ik sinds ongeveer een half jaar bewandel. Hoewel mijn weg op dit moment allesbehalve eenvoudig is.
Maar dat zag u niet, hè meneer?
U fietste de straat in en zag mij in de verte mijn straatje schoonvegen.
Ik merkte u op en keek of u naar het midden van de weg zou uitwijken.
Omdat u dit niet deed, besloot ik zelf mijn anderhalve (oké, stiekem pak ik altijd twee) meter te nemen. Ik deed een paar stappen bij de weg vandaan, zodat u kon doorrijden zonder dat we te dicht bij elkaar zouden komen.
U zag een Coronaschaap. Iemand die zich van alles op de mouw laat spelden door die vreselijke regering. En u vond het nodig om daar iets van te zeggen.
We leven tenslotte in een land waar vrijheid van meningsuiting een groot goed is.

Meneer, ik ben het ook zat.
Het is mij nooit gegeven kinderen te krijgen. Dus ik weet niet hoe het is om horendol van je kinderen te worden doordat de scholen dicht zijn. Ik hield wél van een wijntje op een terrasje, of een avondje uit eten. Op vakantie… strand, zon, zee? Ik was er dol op.
Maar ik blijf thuis.
En die avondklok? Meneer, het zweet brak me uit.

Want hoe moet het nou, als mijn vader midden in de nacht zieker wordt?
Dat zag u niet, hè meneer?
Achter dat schaapje van Rutte (ik laat Adolf achterwege, als u het niet erg vindt. De vergelijking tussen onze situatie van nu en de Tweede Wereldoorlog laat ik over aan mensen die hopelijk nooit een wereldoorlog hoeven meemaken), schuilt namelijk een verdrietige vrouw.
Haar vader werd ziek, toen Corona nog een lekker biertje was. Ernstig ziek.
Maar haar vader is een strijder. Met al zijn levenslust bevecht hij melanomen en ondergaat hij vreselijke onderzoeken. U begrijpt dat Corona voor hem fataal zou zijn? Haar vader heeft “geluk” dat hij wordt behandeld in het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis, want daar is het Corona-vrij.
Excuses meneer, daar heeft u natuurlijk geen boodschap aan. Corona bestaat immers niet.

Het recht op vrijheid van meningsuiting wordt sneller uitgeroeid dan het virus

Ik zweeg dus maar, meneer.
Want het draait al een jaar niet om mij.
Ook niet om u.
Deze situatie stelt je geduld op de proef. Je wacht, netjes op anderhalve meter afstand, totdat de ander klaar is bij het schap in de supermarkt. ‘Sorry, ik hang even over je heen om dat pak muesli te pakken,’ is er niet meer bij.
Je kijkt vooruit, als je gaat wandelen, of de weg wel vrij is. Je houdt rekening met elkaar. En wanneer iemand dat niet doet, zoals u deed, dan zwijg je.
Het recht op vrijheid van meningsuiting wordt sneller uitgeroeid dan het virus.
Dat zou andersom kunnen zijn.
Want weet u, meneer, we hoeven onze mening niet te delen.
Als we ‘m maar respecteren.