Het is zaterdag 29 september 2018, 07.17 uur en ik ben wakker. Het is onmogelijk om me nog een keer om te draaien. Zodra ik vijf minuten geleden mijn ogen opende, gierde de adrenaline door mijn lichaam. Vandaag is namelijk de mooiste dag van mijn leven.

Ik ben nooit getrouwd. Nooit kreeg ik een kindje. Dat is overigens prima hoor. Nu wel. Ooit wilde ik niets liever dan een kindje krijgen. Als je de ware niet kunt vinden, wordt dat knap lastig. Er zijn momenten van verdriet geweest. Toen ik die ene tegenkwam waarmee het zo goed klikte. Hij besloot toch terug te gaan naar zijn ex en binnen een paar maanden was zíj zwanger. Dan huil je, schud je je zelf door elkaar en je gaat door.

Het moment waarop je beseft dat je nooit moeder zal worden, komt letterlijk met de jaren. Zeven jaar geleden besloot ik daarom te beginnen met het schrijven van een boek. Het werd mijn hart op papier. Ik beschrijf hoe ik had gewild dat mijn leven zou lopen. Voor het eerst vertel ik mijn ‘masterplan’ aan een ieder die het maar wil lezen. Want ja, dat krankzinnige plan had ik ooit echt.

Vandaag vier ik de geboorte van mijn beste werk tot nu toe. Misschien zelfs wel ooit. Ik kocht een prachtige jurk. Niet wit als in trouw maar zwart als in vintage. Vanmiddag proost ik op het boek, zoals het is geworden. Van A tot Z, mijn creatie. Van embryo tot lekkere dikke baby.

Morgen ga ik weer gewoon verder met het heerlijke leven dat ik leid. Want dat er ook voordelen kleven aan het ontbreken van kinderen in je leven, heb ik inmiddels ontdekt. Mijn tranen zitten in het boek. Vanmiddag gaan we proosten, lachen en feesten. Kom maar op met die mooiste dag van mijn leven!