Don Ron was deze week jarig. Vijfenzeventig werd mijn vader. Dat werd uiteraard gevierd, op een uitbundige maar vooral luidruchtige manier.  Precies in lijn met zijn twee voornaamste karaktereigenschappen.

Don Ron. Als je hier al vaker bent geweest weet je dat ik veel van hem hou. Als je mijn Facebook pagina af en toe bezoekt, zie je hoeveel lol we hebben. Maar dat was vroeger wel anders.
Toen we nog samen in een huis woonden, konden we niet echt lekker door één deur. Hij vond mij maar ingewikkeld en ik vond hem maar een losbol. Groot en sterk, bruut en grof. Mijn vader was ouder dan de gemiddelde vader, misschien begreep ik hem daarom niet?

Met die gedachte in het achterhoofd, begon ik met daten. Vooral geen oudere mannen want daar begreep ik dus geen moer van. Ik had wel eens gehoord dat de mannen waarop je verliefd wordt ongemerkt op je vader lijken. Daar zou ik wel voor oppassen!
‘Weet je dat er een website bestaat waar je de grootte van je lul kan meten, Wen? Zodat je de juiste maat condoom koopt.’ Ook dat is Don Ron, gewoon een mededeling tijdens de doordeweekse lunch. De avond daarvoor hoorde hij over deze website en uiteraard deelde hij dit in geuren en kleuren. Dat hij die website heeft uitgeprobeerd, weet ik zeker. Van het beeld dat mijn hersenen bij die gedachte oproepen, word ik niet blij. Maar van zo’n uitspraak dan weer wel. Ik zit toch duizend keer liever aan de tafel bij mijn botte pa, dan bij zo’n oude verstofte man die zich de hele dag achter het AD verschuilt.
Dan is daar ook nog eens mijn moedertje, aan de overkant van de tafel giechelend achter haar broodje halfom. Zo nu en dan roept ze heel hard ‘RON’ en staan we allemaal even op scherp, maar over het algemeen vindt ze het prima.

Een relatie zoals die van mijn ouders had ik ook wel gewild. Twee mensen die perfect bij elkaar passen, knallende ruzies maar een liefdesvonk groot genoeg om in vijf minuten een regenwoud plat te branden. Alleen gaat me dat op deze manier nooit lukken. Te gefixeerd op leeftijd, date ik alleen maar jongere mannen. Ondertussen hebben ze wel alle overige karaktereigenschappen van mijn pa. Losbollen die de wereld willen ontdekken en mij maar ingewikkeld vinden.
Ik zei het al eerder, mijn vader en ik zijn pas écht van elkaar gaan houden nadat hij de pensioengerechtigde leeftijd bereikte…
Zou dat het dan zijn? Zijn de mannen waarop ik val te jong? Vinden we elkaar nu irritant, maar gaan we elkaar waarderen zodra de man in kwestie de zestig is gepasseerd?  HELLUP, ik lijd aan een omgekeerd vadercomplex! Die mister right vind ik pas op de bejaardensoos.
Of moet ik maar een man zoeken die net zo lief, zachtaardig en knuffelbaar is als mijn moeder?