Ha fijn, Kerst! En Oud & Nieuw! No sir, in de Friemelstraat kent men geen Kerststress, schoonfamilie-vrees of oliebollenfobie. Hier heerst er vrede op aard’ en zingen de eng’len… Of loert er nu toch een adder (een ‘addertje’ dekt de lading, vrees ik, niet) onder het dennengras?

Door het ontbreken van schoonfamilie (om geheel in de spirit of Christmas te blijven: THANK GOD!) hebben wij het nooit over waar we de eerste en waar we de tweede dag MOETEN zijn. Oud en Nieuw vieren we bij onze ouders, het toeval wil dat het dezelfde zijn, ieder jaar weer. Omdat dat gewoon superleuk en gezellig is. Niet omdat het moet. En de feestdagen zijn voor ons de uitgelezen gelegenheid om eens flink te shoppen. Jawel, de enigen die hier zuchten, steunen en gebukt gaan onder het Kerstgeweld zijn onze creditcards.
Zo ook dit jaar. Eerst deden we de Bijenkorf Groningen aan (onder het motto: wat je van ver haalt is lekker) en daarna de Bijenkorf Amsterdam. Opbrengst:

–          Onbekend (ik zeg echt niet hoeveel!) aantal jurkjes
–          Een aantal (my lips are sealed) paar pumps
–          Supermooie plakkousen (werkelijk, ze waren 50% afgeprijsd)
–          Lingerie (en hier zwijg ik echt over het aantal, de kleuren en de prijs)

I know, in Afrika lijden kindjes honger, bultrug Johannes/Johanna laat men vanwege geldgebrek maar een langzame, pijnlijke dood sterven en in Griekenland, o nee daar begin ik niet meer over. Dus sorry, duizend maal excuses, eigenlijk had ik een bedrag aan een goed doel moeten geven. Maar dat deed ik niet. Dat deden we niet. En daar worden we nu dus voor gestraft.

Er was namelijk een derde misdadiger in het spel, vriendin X. Haar naam begint niet met een X, maar ze verzekerde me net zo’n dood als Johann-a/es, mocht ik haar noemen, al was het maar een letter. X dus. X kocht een jurk met een open ruggetje. Prachtig. Aan de voorkant een bescheiden decolleté, maar van achteren open tot net boven de bilspleet. ‘Ik heb nog wel zo’n behaatje dat je bij je navel dicht kunt doen’, waren mijn woorden die haar overtuigden tot aankoop. X heeft namelijk een tietenprobleem. Zelfde cupmaat als ik, maar de zwaartekracht heeft bij haar twee keer zo hard z’n best gedaan. ‘Als zij zonder tietenvanger over het strand loopt, trekt ze aan weerskanten van haar lijf strepen in het zand’, sprak Don Ron de illustere woorden toen X een dagje met ons mee naar het strand kwam en haar bovenstukje afdeed. Ach, misschien ietwat overdreven. Laten we het erop houden dat het dragen van een jurkje met lage rug, zonder bh, er voor haar niet meer in zit.

Op het moment dat ze zich in mijn ‘speciale behaatje’ wilde worstelen, merkten we al snel dat het ‘m niet zou worden. X’s treurballen waren gegroeid!
Dus verklaarden we ‘The hunt for Xmas’ voor geopend. Met de perfecte bh, in plaats van een sappige Flappie, als doelwit. Terwijl iedereen in de Albert Heijn vocht om de laatste kippebouten, keken wij toe hoe X twee stukken siliconen op haar vallende sterren plakte… een, twee, drie en… op de vloer! ‘Als ik die gebruik, heb ik op eerste Kerstdag een mixed grill op mijn bord! Konijn met een kipfileetje’, grapte X. Dus gingen we voor de bh met siliconen bandjes en dito sluiting. De keurslager zou geen betere rollade kunnen produceren! Heel even overwoog X tepelplakkers. Een soort dubbelzijdig tapijttape dat je aan je tepel bevestigt, om vervolgens de andere kant tegen de binnenkant van je jurkje te plakken. Het enorme decolleté dat ontstond door de neerwaartse beweging, in combinatie met de absurde zuigkracht van de plakkers deed X bijna flauwvallen…

Moraal van het verhaal?
Toch Kerststress? Veel geld uitgeven maakt niet gelukkig? Had ik toch maar geld gedoneerd aan een goed doel?
Duh, nee… Op naar de Bijenkorf Rotterdam!

Fijne feestdagen allemaal.
Lach, geniet en wees met de mensen waar je van houdt. Ik wens jullie een fantastisch 2013, dat al jullie dromen (en de mijnen ) mogen uitkomen.
Liefs,
Wendy  

PS: Ik doneer iedere maand een bedrag aan een goed doel, voornamelijk stichtingen die iets voor dieren betekenen.