De 50 tinten hype is een feit. Hele volksstammen vrouwen liggen nachtenlang wakker, in de ban van ‘liefdevolle sm-spelletjes’ en in de trein verstoppen hitsige Hanny’s hun verhitte hoofdjes achter de overbekende kaften.
Hoog tijd dat ik het beken…
Jawel ik ga met de billen bloot:
ik heb er geen letter van gelezen!

De hele hype is totaal niet aan mij besteed, warm noch koud word ik ervan. Ik kan me gewoonweg geen voorstelling maken van ‘liefdevolle sm-spelletjes’. ‘Schatje ik schroef een klem zo hard op je tepel dat je een week lang geen kanten bh kan dragen, omdat ik zoveel van je hou’…  Zoiets?
Nee, ik hou er niet van. Niet om te doen en al helemaal niet om over te lezen.
Vandaar dat ik gedurende het herschrijven van mijn eerste boek te horen kreeg dat ‘seks sells’. Volgens de redactrice die mij begeleidde hield ik steeds op bij het ‘moment suprême’, kon ik niet wat verder gaan? Zo geschiedde.
Met de nodige glazen (lees: flessen) rode wijn achter mijn kiezen, pimpte ik het-boek-dat-mijn-moeder-ook-zou-lezen-en-daarom-dus-stopte-op-het-moment-dat-alle-actie-begon met wat vurige seksscènes.

Begrijp me niet verkeerd, ik hou niet van sm, maar ik hou wel van seks! De bliksemschicht tattoo op mijn rechtervoet (de bijnaam die ik kreeg van een ex-vriendje, nee niet ‘rechtervoet’ maar relampago, Spaans voor bliksemschicht) zegt denk ik genoeg?
‘Hete bliksem zeker? Veeg me op Wen!’, riep een vriendin onlangs uit toen ik de betekenis van mijn tattoo uit den sokken deed. Waarop ik haar vol (gepaste) trots enkele anseksdotes vertelde. Het begon met mijn eerste vriendje, die zo trots op zijn lul van twintig centimeter was dat hij er constant mee speelde. Een paar ‘bifi worstjes’ en ‘bananenschuimpjes’ later snapte ik hem. Die keer dat we ‘het’ in het Twiske wilden doen en er een giga wesp erg geïnteresseerd was in zijn twintig centimeter tellende tollie. Ik zie hem nog rennen, zijn paal van een piemel pontificaal vooruit gestoken.
‘Hou op Wen’,  hinnikte vriendin S., ‘dit is alleen nog je eerste lover? Dit is geniaal, daar moet je nou eens een boek over schrijven!’

Het idee was geboren, het zaadje geplant.
Maar zou ik dit durven? Een komische roman, 18+ dat wel, over mijn erotische ervaringen? Wat zou mijn moeder zeggen? Om over Don Ron maar te zwijgen! ‘Simpel Wen, een pseudoniem is zo bedacht’, kwam vriendin S. met alweer een illuster idee.

Sindsdien spookt het idee door mijn hoofd. En passeert ieder ex-vriendje de revue.
Dus mocht je nou eerdaags een boek openslaan waarin het gaat over de connectie tussen een ontmaagding en een glas chocomel, een halfbloed lul die om het hoekje kan kijken, hoe snel een fraai stukje neklikken ophoudt wanneer je stuit op een gele pukkel met de afmeting van een golfbal, een feestje in een Fiat waarvan de handrem niet aangetrokken was (middenin de Timanfaya, waar de bergen hoog zijn) of het verhaal van een Spanjool met spuitpoep die al slapende een scheet liet en mijn hele bed volpoepte, dan weet je wie de vrouwelijke hoofdpersoon is.
En mocht je het maar ‘brave’ verhaaltjes vinden vergeleken met de sekscapades in de 50 tinten serie? Zeg het even tegen mijn moeder.