Wat zou jij doen als je wist dat je nog maar één dag te leven had?
Een vraag die je liever gewoon wegwuift met een lach, een zenuwachtige giechel. Toch schiet er direct een giga bucketlist door je hoofd, vergezeld van een verstikkend gevoel in je maag. Dat je morgen doodgaat, wil toch niemand weten? Laat de dood maar als een onaangekondigde ongenode, maar onvermijdelijke, gast op je deurtje kloppen.

Een paar jaar geleden stelde iemand mij die vraag. En ondanks dat ik nog van alles wil doen, kon ik maar aan één ding denken. Zo wil ik nog naar New York, een kindje krijgen, een bestseller schrijven, een Bed & Breakfast in Zuid Spanje openen en een duet zingen met David Bowie (al was het alleen maar de ‘shalalalala’ in This is not America). Het enige wat mij te binnen schoot op dat moment was echter de liefde die ik een tijdje geleden verloor. Nog een keer met hem over het strand lopen, eindeloos praten tot het pikkedonker. Een keertje nog steaming hot seks en dan wachten tot het kaarsje vanzelf uitgaat…
Hij was inmiddels erg druk een gezinnetje aan het stichten met een ander. Het laatste waar hij waarschijnlijk op zat te wachten was het vasthouden van mijn stervende handje tijdens de laatste uurtjes op deze aardkloot. Maar ach, een hypothetische vraag roept om een fantasierijk antwoord.

Nee, ik denk niet dat iemand het exacte tijdstip van het vertrek naar de eeuwige jachtvelden wil weten. Het weten dat we überhaupt ooit een keer aan de beurt zijn, allemaal, zorgt wat mij betreft al voor genoeg stress.
Maar was het voor al die mensen in de Twin Towers niet erg handig geweest als ze een dag eerder hadden geweten dat een vliegtuig hun werkplek als laatste rustplaats zou gebruiken? Hadden ze dan niet nét wat uitgebreider afscheid genomen die fatale ochtend?
Wat als Khadaffi, de duivel hebben zijn ziel, had geweten dat de rebellen hem zouden krijgen. Misschien had hij zijn zoon dan extra geknuffeld voordat hij in die tunnelbuis kroop?
Wat als David Bowie zou weten dat hij morgen doodgaat? Zou hij dan eindelijk een duetje met me willen zingen?

En wat als ik dus…
Goh, wat als?
De tijd zou echt te kort zijn, ik kan gewoonweg nog niet dood gaan morgen!
Dus blijf ik lekker doorademen, genieten van alles en iedereen om mij heen en leef ik iedere dag alsof het mijn laatste is.