Laatst las ik tot mijn schrik een recensie over een boek, waarin lovend werd gesproken over de uitingen van de schrijver. Deze schrijver (een man) beweerde dat vrouwen enkel politiek correct zijn wanneer zij beweren dat geld en macht er niet toe doen bij de keuze van een partner. Volgens de schrijver is dat namelijk juist wel wat vrouwen willen, een man met aanzien en een dikke bankrekening. Die dikke pens nemen we dan wel op de koop toe. Overbodig mee te delen dat ik zat te stuiteren op mijn stoeltje! Welke neanderthaler schreef dit boek? Welk seksueel gefrustreerd mannetje vond het nodig om dit belachelijke boek te schrijven?

Toegegeven, ik ben een gevalletje apart. Ik heb nog nooit een vriendje met geld gehad, sterker nog, het liefst maakten ze mijn geld op. Auto’s hadden ze ook niet, hooguit een fiets. Maar dat maakte mij niet uit. Uiteindelijk gaat het toch om het gevoel, de liefde? Ik kan wél leven van de liefde! Bovendien werk ik me mijn hele leven al uit de naad, ik kan wel voor mezelf (plus 1) zorgen.

Nou besloot ik laatst de zolder op te ruimen en eens niet alles weg te gooien, maar op Marktplaats te zetten. Tientje voor een oude stereotoren, vijfentwintig voor een oude fiets, nice! Zelfs op mijn oude hangmat werd geboden. Een tientje had de gulle gever ervoor over, prima kom maar ophalen!
Zo reed er op een zonnige zaterdagmiddag een giga Mercedes cabrio ons nederige straatje in. Eruit stapte een vadsig mannetje dat koers zette naar mijn voordeur. Ik opende de deur en de hangmatman bleek nog contactgestoord ook. Ogen strak naar de vloer gericht, af en toe heel snel even schichtig opkijkend. Hij was twee seconden binnen, drukte me een warm tientje in de hand, griste de hangmat van tafel en stapte in zijn patserige tuut.
De volgende dag kreeg ik een mail van hem met foto’s van de hangmat. Hij had hem opgehangen op een wel heel sjiekdefriemel terras. De handtekening van zijn mail maakte mij duidelijk dat hij Algemeen Directeur was van een of andere multinational. Deze man zag er niet alleen uit als een vette vis, hij wás er één! Mijn schouders ophalend, stuurde ik hem een mailtje terug om te bedanken voor de foto’s. Dat was ook echt leuk, had ie niet hoeven doen.
De volgende dag had ik echter weer een mail van hem.
‘Kom maar een keer een wijntje halen, kan je de hangmat nog eens bewonderen…’ Met een adres erbij! Ik schaterde het uit. De hangmat bewonderen? Zeker JOUW hangmat, die onder je navel. Het idee alleen al.

Maar toen bedacht ik me ineens dat als ik deze vette vis aan de haak zou slaan, ik wel klaar was.
Dag werk, hallo lekker de hele dag schrijven in de hangmat.
Dag huis schoonmaken, hallo werkster!
Dag rij voor de kassa van de supermarkt, hallo AH.nl, of nog beter hallo dienstmeid en kok!
Ik zag het helemaal zitten. Wat zou ik een heerlijk leventje hebben.
Maar tegelijkertijd zag ik ook de rest van mijn leven voor me.
Een liefdeloos leven, een makkelijk maar saai bestaan.
Met al het geld van de wereld, met alle gemakken die rijkdom met zich meebrengt, wil ik NIET leven.
Niet als het niet gepaard gaat met de grootste rijkdom die er bestaat, de liefde.

En meneer de schrijver, dat is geen politieke correctheid, maar de pure, zuivere waarheid.
Steek die maar in je hangmat!