Sinds een week ben ik een beetje emotioneel. Niet zielig, maar wel vaak in tranen. Maar wat wil je? Een nieuwe baby én een huwelijk in één week tijd! Dat houdt toch niemand droog?

Vorige week woensdag beviel vriendin C van een mooie babygirl. Dus op naar het ziekenhuis. Ik kwam binnen, zag het ieniemienie mensje liggen in de armen van C en BOEHOE! Wat kan ik zeggen? I’m a sucker for babies. C begon lekker mee te wateren, maar zij heeft een excuus: hormonen. Drie dagen later ging ik naar de bruiloft van een collega. In mijn verdediging moet ik wel zeggen dat het een van mijn leukste collega’s is, degene die het dichtst bij me staat zeg maar, maar toch. We stonden buiten en daar was ze, in een supermooie, romantische jurk. Stralend als de meest heldere ster: BOEHOE! Wat kan ik zeggen? I’m a sucker at weddings.
Gelukkig stonden we buiten en kon ik snel mijn zonnebril opzetten, want in tegenstelling tot de babytranen, schaamde ik me wel een beetje voor deze.

En nu vraag ik me af, wat is dat toch met dat gejank?!
Natuurlijk zou ik het leuk vinden om zelf te trouwen of een kindje te krijgen , maar daar zijn die woelige waterlanders toch niet voor? Ik bedoel, als er wel eens een kind bij ons op visite is, ben ik blij als de tiet van gaan is gekomen. In mijn leven is nu echt nog geen plaats voor een krijsende koter. En voor een huwelijk al helemaal niet! Sterker nog, als ik zo eens naar al die getrouwde gabbers om me heen kijk die stuk voor stuk de zin ‘tot de dood ons scheidt’ hebben vervangen door de zin ‘tot de eerste die haar benen spreidt’, hoef ik denk ik nooit dat ringetje om mijn vinger.

Ik ben van nature geen huilebalkje. Kim noemt me altijd Charlotte. Nee, niet die simpele sufferd uit Sex and the City, maar Charlotte King de texaanse tijger uit Private Practice. Ik heb niet alleen haar kapsel, maar ook haar wie doet mij wat – houding. Het zal dus wel door die belachelijke hitte komen, die tuttige tranen… Misschien zweten mijn ogen gewoon?

Maandagavond kroop ik lekker op de bank, klaar voor een aflevering Private Practice. Daar was ze, mijn heldin Charlotte. Ook zij was deze week een beetje emotioneel. ‘I have feelings, just like a normal person!’ brulde ze het uit. En opeens zag ik het licht! Ook stoere chicks mogen af en toe een traantje laten. En daar hoeft helemaal geen duidelijke reden voor te zijn.

Deze blog draag ik graag op aan Danni.
Welkom op de wereld, mooie kleine meid.
Dat je later maar net zo’n stoere chick als je moeder mag worden!
Dikke kus, tante Wendy x