Er was eens een prinsesje. Voordat ze ’s avonds ging slapen, kamde haar moeder haar blonde krullen 100 keer, waarna ze in haar hemelbedje kroop. En iedere avond, net voordat ze in slaap viel, fantaseerde zij over haar bruiloft. Later met een hele mooie prins.

Kan ieder meisje zijn dit, toch? Ieder meisje droomt toch van haar bruiloft? IK NIET! Nooit gedaan ook. Ok, heel even dan, tijdens een moment van zwakte en een mind-blowing-verliefdheid… Maar dat was tien jaar geleden en sindsdien heeft de nasty nesteldrang mij niet meer te pakken gekregen. Laatst, tijdens een gezellig avondje in The Mansion (zoals Kim en ik ons appartementje 11 hoog-achter gekscherend noemen), zong ik vrolijk mee met Beyoncé. No one liked it so no one put a ring on it. Kim keek me aan, nuchter als altijd en verzuchtte: ‘Tja, make it ringable.’ En ik werd weer eens keihard met mijn lieftallige neusje op de verwarrende feiten gedrukt.

Ben ik ringable? Of liever gezegd, stel ik mij ringable op?
Vriendinnetjes van mij roepen nu heel hard, volmondig en in koor: NEE! Waar of niet dames? Ha! En eigenlijk weet ik ook wel dat het zo is. Zo ging ik eens speeddaten. Ik had serieus mijn twijfels, maar Kim en vriendin M. haalden me over. Dus daar ging het unringable prinsesje, op weg naar haar droomprins die haar verwachtte in zijn kasteel (lees: hotel Arena, om de hoek van Artis, waar men normaal gesproken aapies gaat kijken). Het begon al lekker. We zaten een beetje giechelig om ons heen te kijken, toen Kim (en ze had niet eens haar tieten-topje aan) al ‘spontaan’ aanspraak kreeg. De heer in kwestie sprak Engels, met een merkwaardig accent en het duurde maar heel even voor ik het herkende: een Duitser! ‘Jawohl, ich bin Deutsch’, zei hij en vervolgde geanimeerd (hij wel, maar Kim minder) het gesprek. Heel zachtjes, zodat alleen Kim het kon horen, begon vriendin M. ‘schnie, schnaa, schappie’ te zingen. Dat bleek later het enige lachmomentje tijdens deze verschrikkelijke veekeuring.

Heel toepasselijk kreeg ik een tafeltje naast de nooduitgang toegewezen (waar is hier de nooduitgang), waarna de ‘spelregels’ werden uitgelegd. Iedere drie minuten zou er een verse vent aan mijn toekomstige-wederhelft-tafeltje aanschuiven. Vijfentwintig in totaal! Na vijf slaapverwekkende sukkels had ik het al gehad. M. zat aan het tafeltje naast me stralend te genieten, maar ik wilde maar één ding: WEG! Toen prins nummer 5 aan het einde van onze doldwaze drie minuten ook nog even uitgebreid zijn scorebord pakte en net iets te vrolijk meedeelde ‘even mijn rapportcijfers te noteren’, zakte mijn spreekwoordelijke broek af. Als het aan de heren hier lag, zou die broek ook echt op geen enkele andere manier afzakken. ‘Mevrouw,’ greep ik mijn kans zodra de speeddate madam langs mijn tafeltje liep, ‘mag ik weg?’ De rest van de avond heb ik aan de bar van Hotel Arena doorgebracht, waar een heel leuk vriendengroepje net een vrijgezellenfeestje aan het indrinken was. Allemaal minstens 5 jaar jonger dan ik en niet ‘netjes in de eigen leeftijdscategorie’. Bovendien, afgezien van de bruidegom to be, allemaal zo unringable als ‘t maar zijn kon.

Was ik toen echter voor zo’n speedie gevallen, had ik nu misschien wel gelukkig getrouwd geweest en kindjes gehad. Dat zou ik namelijk wel jammer vinden, nooit kinderen krijgen. Maar ook daar zijn oplossingen voor, zou ik dat écht heel graag willen. Zoals Don Ron zegt: ‘Dan ga je toch gewoon met een wattenstokkie naar de spermabank!’ Misschien moet ik me toch maar eens wat meer-ringable gaan gedragen. Binnenkort.
Vooralsnog ga ik volgende week even een weekje naar Mallorca, een eiland vol zalige Spanjolo’s! Kim en ik gaan een klein Zomerster toertje houden. Paardenlucht opsnuiven op de ranch van Rafael, hapje eten in La Cantina (dat tegenwoordig The Taste of Texas heet) en zelfs Johnny komt even over. We gaan proosten op het succes van Zomerster en ik zal mijn Germaanse vreemdganger uitgebreid bedanken voor de inspiratie. Maar een gewaarschuwd Wendy telt voor tien, dus vooruit nog één keer dan.  Ik weet zeker dat Kim het met me eens is.
In de buurt van Johnny zal ik me über unringable gedragen!