Gisteren was het weer zover, ons halfjaarlijkse uitje naar de beautyfarm. Oftewel beauty bubbelen in de blote billen. Binnen anderhalf uur bracht Hot Wheels (Kims tuut) ons naar de Veluwse Bron, waar het grote genieten kon beginnen.

Nu ben ik van nature niet echt een naaktloper, toch kan ik erg genieten van zo’n dagje frivole farm. Tussen de sauna’s door vind ik het altijd wel fijn om weer eventjes mijn badjas aan te trekken. En na een paar uur begin ik op een of andere manier ook altijd mijn slipje te missen. Niet dat ik haar aantrek, dat dan weer niet. Maar een beetje ongegeneerd met mijn benen wijd een bakkie koffie drinken zoals sommige hangbuik oma’s zonder gêne, gaat me net even te ver.

Die hele seksuele vrijheid revolutie is sowieso niet aan mij besteed. Ik heb nu tot twee keer aan toe een vrouw in de kleedkamer van de sportschool haar inlegkruisje zien verwisselen, ik zeg bah! Niet even discreet achter een gesloten wc-deur, nee open en bloot in de gemeenschappelijke ruimte. What’s next people?! ‘Zeg, wil jij mijn tampon even inbrengen? Ik heb namelijk vieze handen’? Toch kan ik mijn gemixte gevoelens aan de kant zetten en ga ik twee keer per jaar ‘met de billen bloot’. Uiteraard omdat zo’n dag gewoonweg heerlijk is, wat wil een hardwerkende vrouw van uche-uche-en-dertig nou nog meer? Massage hier, hamam behandeling daar, even lekker brunchen, facial van een uurtje en wel twintig verschillende sauna’s! Maar er is nog iets veel belangrijker waarom ik zo geniet van deze dagen. Twee keer per jaar is het piemeldag! Zo fris en fruitig als K3 hun hit ‘Kusjesdag’ ten gehore brengt, zo vrolijk stap ik ’s ochtends mijn bed uit op onze beautydagen. ‘Want het is piemeldag, piemeldag, trielalalalalala…’, zing ik vanaf het moment dat ik mijn bed uit spring.Dames, zeg nou zelf, wat is er mooier dan een piem? En wat is er leuker dan ze eens ongegeneerd te bekijken en vergelijken? Ik schreef het al eens eerder, onze borsten worden te pas en te onpas gekeurd door de heren, omdat ze prima te zien zijn in onze laag uitgesneden truitjes. Maar het klokkenspel van de heren zit doorgaans dubbellaags ingepakt. En daarom schiep God beautyfarms.

Nou is het niet zo dat ik nog nooit van mijn leven een piemel heb gezien, integendeel. Toen Kim en ik, als kleine doerakkies, nog met zijn twee in het lavet van onze Amsterdamse badkamer pasten, maakten we al kennis met de eerste piem in ons leven, die van pa. Terwijl wij ‘in bad’ zaten, ging pa gezellig naast ons douchen. Tot de dag dat ik een leuke grap bedacht. Op het moment dat pa’s kapsel vol met shampoo zat en hij zijn ogen dicht had, stookte ik mijn kleine zusje op om ‘de klok te laten luiden’. Ik was niet stoer genoeg om het zelf te doen, maar daar heb je toch ook kleine zusjes voor.
‘Tingelingeling!’, riep Kim, terwijl ze de jongeheer van Don Ron heen en weer slingerde. En ik schaterde het uit. Wat kan ik zeggen? Ik was al vroeg gefascineerd door de pielemoos. We hebben overigens nooit meer samen met pa gedoucht.

Helaas, ik moet weer een half jaar wachten op de volgende piemeldag.
De dag waarop ik de hele dag de melodie van K3’s Kusjesdag loop te neuriën.
En ik zie ze kijken, de dames uit het Oosten.
En ik hoor ze denken: ‘Weer zo’n randdebiel uit de Randstad’.
Maar Karen, Kristel, Josje en ik weten wel beter!